Συνεχίζω να αγωνίζομαι

Συνεχίζω να αγωνίζομαι για
Ειρήνη δικαιοσύνη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
...........................................................................................................
....
Αγναντεύω την απεραντοσύνη του καταγάλανου πελάγους. Ακούω τα θαλασσοπούλια. Προσπαθώ να γαληνέψω έστω και δευτερόλεπτα την ταραγμένη σκέψη μου. Να ανασάνω. Να γεμίσω το μυαλό μου με την πανέμορφη εικόνα που έχω μπροστά μου. Να ξεριζώσω τις εφιαλτικές και σπαρακτικές εικόνες που με είχαν πλημυρίσει μετά τα γεγονότα 28-29 Ιουνίου.
Λέω μέσα μου, ξανά και ξανά: είσαι ελεύθερη, η σκέψη σου, η καρδιά σου είναι ελεύθερη. Κανείς και τίποτα δε μπορεί να σου τη σκλαβώσει, να σου τη ταπεινώσει. Ακόμη κι αν σε κλείσουν σε ένα κελί 2x3. Κρατώ τσαλακωμένες σελίδες στα χέρια μου.
Σκόρπιες εικόνες φρίκης που προσπαθώ να τις ενώσω..
Μου είναι αδύνατον...
Μόλις στρέφω το βλέμμα μου στις τσαλακωμένες σελίδες τα μάτια μου γεμίζουν δάκρυα πονου, απόγνωσης, θυμού και αγανάκτησης κι ένα απέραντο ΓΙΑΤΙ;..
Δε μπορώ, δε θέλω! Να πιστέψω οτι εγώ μια ελληνίδα πολίτης αυτής της ‘κοινοβουλευτικής και δημοκρατικής χώρας’ τα βίωσα αυτά.
Όμως είναι αλήθεια, δεν είναι κακό όνειρο, ούτε εφιάλτης που θα τελειώσει ξυπνώντας καταιδρωμένη και τρομαγμένη. ( Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΕΙ) πρέπει να σφίξω την κάρδια μου να τα γράψω να τα πω όπως μπορώ με όποιο τρόπο πρέπει να τα πω για να φτάσουν σε αυτούς που δεν είναι μέσα στο δράμα της χώρα μου αλλά που πρέπει να καταλάβουν δεν έχω το δικαίωμα πλέον της σιωπής της ανοχής της συνενοχής ΑΡΚΕΤΑ ΣΙΩΠΗΣΑ ξερω΄¨πρεπει να τα μοιραστώ με τους συμπολίτη μου να πω τοις φρικτές αλήθειες ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΠΩ ΓΙΑ ΝΑ ΑΜΥΝΘΩ ΑΠΕΝΑΝΤΗ ΣΤΙΣ ΕΝΟΧΕΣ ΜΟΥ

Είναι ένας εφιάλτης ολοζώντανος που τον έζησα τον ζώ και θα τον ζώ από εδώ και μπρός, μέχρι να καταφέρουμε όλοι μαζί να τον αποδιώξουμε.
Από αυτή τη φρίκη που έζησα στις 28-29 Ιουνίου όμως ξύπνησα! Από ένα λήθεργο που ζούσα τα τριάντα πέντε τελευταία χρόνια. Οτι δήθεν ζούσα σε ένα δημοκρατικό φιλελεύθερο κράτος που οι πολιτικοί τους οποίους εγώ εξέλεγα με την ψήφο μου ήταν έντιμοι κι ακέραιοι άνθρωποι. Θα υπηρετούσαν τη χώρα μου όπως μου είχαν τόσες φορές υποσχεθεί...
Όμως πόσο λάθος ήταν αυτά τα πιστεύω μου.
«ο καλός κι ο έντιμος άνθρωπος που εγώ είχα ψηφίσει» δεν υπήρχε, δεν υπάρχει!
Μου είχαν πάρει την ψήφο μου με ψέματα, διαχειριζόταν την εξουσία προς όφελος του και προς όφελος των ‘διαπλεκόμενων’ και των αυλικών.
Όχι μόνο με λήστεψε, ποδοπάτησε την αξιοπρέπειά μου, τα όνειρά μου, τις ελπίδες μου και το μέλλον των παιδιών μου
. Τώρα τα ξεπέρασε όλα:
Οι μάσκες έπεσαν. Τώρα με ξεπούλησαν και τη χώρα μου ολόκληρη, μαζί με έντεκα εκατομύρια πολίτες. Και όταν θέλησα να διαμαρτυρηθώ για όλα αυτά, μαζί με χιλιάδες συμπολίτες μου που αγαπούν αυτή τη χώρα, δημοκρατικά και ειρηνικά, όπως ορίζει το ελληνικό Σύνταγμα, εξαπόλυσαν εναντίον μου κι εναντίον χιλιάδων ειρηνικών διαδηλωτών, την πιο απάνθρωπη, βάρβαρη, και αντιδημοκρατική κατασταλτική βία στα χρονικά.αν όλα αυτά που έγιναν 28-29 Ιουνίου στο Σύνταγμα έγιναν στο όνομα της «κοινοπβουλευτικής δημοκρατίας» τότε η δημοκρατία σας ξεπέρασε τη βαρβαρότητα και την κτηνωδία της χούντας:..
Ντροπή σας!..
Ζώντας τα γεγονότα 28-29 Ιουνίου πείνασα για δικαιοσύνη, αλλά χόρτασα από ανθρωπιά κι αλληλεγγύη. Η βία που μας στραγγάλιζε, μας μάθαινε τόσα πολλά και πάνω απ’ όλα την αξία της ελευθερίας της αξιοπρεποιας....
Την άρνηση της υποταγής!,,,,